---

Laatst las ik in de krant een artikel over de prestatiemaatschappij en het tegengif dat nodig is – van jou. In het artikel is te lezen dat veel mensen goed voor zichzelf kunnen opkomen in de huidige maatschappij die gericht is op zelfredzaamheid (de zogenaamde cans). Maar het verhaal gaat vooral over mensen die zich in hun werkomgeving niet veilig voelen om hun grenzen aan te geven, waar het tonen van kwetsbaarheid een taboe is. Ten onrechte, stellen de schrijvers, want het is precies wat we nodig hebben.

Steeds meer mensen – en dat ervaar ik zelf ook in mijn werk – voelen zich binnen de huidige werkcultuur een cannot, behorend tot de groep die steeds meer moeite heeft zich te handhaven op het werk. Die kopje onder gaat. Die niet meer kan, maar vooral niet meer wil voldoen aan de oproep ‘het-moet-hoger-beter-sneller’. Aan het eindeloos jezelf en je eigen prestaties zichtbaar maken, als het moet ten koste van de ander.

Steeds meer mensen die ik ontmoet bereiken hun grens hierin. In eerste instantie komen ze – al dan niet vanuit een burn-out fase – met een coachvraag hoe ze zich het beste staande kunnen houden in de prestatiegerichte omgeving waarin ze leven en werken. Maar al snel komen ze tot de conclusie dat ze geen cannots zijn, maar want nots.

Afgelopen week had ik een coachingssessie met een cliënt. In dit geval ging het om een sterke vrouw naar de buitenwereld, goed opgeleid, stevig in haar schoenen, initiatiefrijk, groot verantwoordelijkheidsgevoel, communicatief sterk, talentvol. Achter deze ‘façade’ bleek echter een heel andere wereld schuil te gaan. Een wereld van kwetsbaarheid en onzekerheid. Maar ook op háár werk was het tonen van kwetsbaarheid een taboe. Net zoals in het krantenartikel beschreven stond, is ook zij ‘de professional’, sterk, effectief communicerend, een vat vol goede ideeën, een foutloze teamplayer. De angsten, de zelftwijfel en de feilbaarheid worden niet getoond.

En dat is een verlies. Maar dat niet alleen, het is ook een groot risico. Al die angsten, stress, onzekerheden woekeren in de harten van mensen, en zoeken naarstig naar een uitweg. Helaas vaak via burn-out en overspannenheid.

Het mooie van mijn vak is dan ook dat ik mensen in deze omstandigheden kan helpen om ook de kwetsbaarheid en twijfel te tonen. Het maakt je namelijk niet alleen vrij en een prettiger mens, collega of leider, maar het nodigt ook anderen uit om de uiterlijk schijn minder krampachtig op te houden. Op die manier stimuleer je een werkomgeving waarin het prettig samenwerken is, vanuit vertrouwen. Zoals Pierro Ferrucci het mooi zegt: Het is kwetsbaarheid die vertrouwen haar waarde geeft. En, paradoxaal genoeg, de effectiviteit van de samenwerking en de gezamenlijke prestaties zullen hierdoor zeker niet afnemen.

Hopelijk, en zo eindigt het krantenartikel, leren we dus inzien dat de want nots in feite de echte cans zijn

Vanuit Stap-Verder begeleid ik organisatieveranderingen en coach ik executives en professionals. Mijn specifieke deskundigheid en ervaring ligt op het gebied van:

> Organisatieadvies en verandermanagement
> (Executive) coaching
> Talentmanagement (TMA)
> Leiderschapsontwikkeling
> Intervisiebegeleiding